Beschrijving
Verschijnt op 14 november
Gedurende een halve eeuw mochten pensioenfondsen indexatie toepassen. In 2008 hield dat op. In dat jaar bleek plotseling dat vrijwel geen enkel pensioenfonds voldoende middelen bezat om te indexeren. Althans dat zei De Nederlandsche Bank.
In werkelijkheid had de Staat pensioenindexatie onmogelijk gemaakt door de bestaande pensioenwet in 2007 te vervangen door een pensioenwet die indexatie onmogelijk maakte. Waarom heeft de Staat dat gedaan? Pensioenfondsen moeten toch kunnen indexeren wanneer de financiële reserves voldoende zijn? Wie de jaarrekeningen van pensioenfondsen sinds 2008 leest krijgt echter de indruk dat er onvoldoende middelen waren om te indexeren. Alle jaarrekeningen waren goedgekeurd door actuarissen en accountants van beroemde kantoren. Maar waren al die jaarrekeningen in werkelijkheid wel juist?
Hoe langer hoe meer mensen twijfelen aan de juistheid van al die jaarrekeningen. Die twijfel is terecht.
In dit boek toont Pieter Lakeman aan welke personen en instanties uw indexatie onmogelijk hebben gemaakt en welke middelen zij daarbij gebruikten.
